سایدای من

دلتنگ کودکیم یادش بخیر ...قهر می کردیم تا قیامت ویک لحظه بعد قیامت میشد .

خدایا دستانم خالی است ودلم غرق در ارزو .یا دستانم را توانا گردان یا دلم را خالی از ارزوکن.

شبها زیر دوش آب سرد, رها میکنم بغض زخم هایم را... در حالی که همه می گویند: خوش به حالش! چه زود فراموش کرد...!!!

...

عاقبت در يك شب از شب هاي دور  كودك من پا به دنيا مي نهد  آن زمان بر من خداي مهربان  نام شور انگيز مادر مي نهد  بينمش روزي كه طفلم همچو گل  در ميان بسترش خوابيده است  بوي او چون عطر پيك ياس ها  در مشام جان من پيچيده است  پيكرش را مي فشارم در برم  گويمش چشمان خود را باز كن  همچو عشق پاك من جاويد باش  در كنارم زندگي آغاز كن...

ای کاش ... دلیل شب بیداری هایم  وجود تو بود نه جای خالیت ... ( ! )